نمیدونم مهمونهامون کی میان فکر کنم هفت یا هشت. منم همه کارامو کردم. دیگه نوبت کتاب جدیده که بین فلسفه ی نقادی کانت یا نگاهی به پدیدار شناسی و فلسفه های هست بودن ، هست. که احتمالا اولی رو انتخاب میکنم.
میدونی این فکر هست که آدما، حتی شاید یه زمانی خود من فکر میکردم فلسفه سخته. قابل فهمیدن نیست برای هر کسی و کسی که فلسفه میخونه حتما یا خیلی خفن یا خیلی کودن که عمرشو داره براش میذاره. اگه بگم فلسفه سخت نیست دروغ گفتم. سخته خیلی سخت همون قدر که عکاسی برام سخته! مثل هر هدف دیگه ای رسیدن و کار کردن توش سخته اما فلسفه فقط مقدار زیادی صبر میخواد به خصوص اگه اول راه باشیو هیچی ندونی. باید صبر داشته باشی و مشتاق باشی تا کم کم یاد بگیری. و وقتی یه مدتی گذشت کم کم میبینی که چقدر خوندنو غرق شدن توش لذت بخشه. چقدر گسترده است و چقدر مسئله هست که تو نمیدونی. و حتی بهش فکر هم نکردی. من عاشق فلسفه ام حتی اگه سخت باشه عاشق سخت بودنش. همیشه سختی رو ترجیه دادم. مثل یه آدم سادیسمی ( نمیدونم کلمه ی درستی انتخاب کردم یا نه). استاد سخت گیر، رشته ی سخت ،کارکردن سخت و. اگه ادامه بدم دیوونگیام برات رو میشه هرچند که تو میدونی همه چیزو از من. چقدر احساس شادی و خوشبختی میکنم وقتی فکر میکنم عکاسی خوندم با استادم و دوستهام آشنا شدم به فلسفه رسیدم و ادبیات رو هم دوست دارم و دلم میخواد یه عکاس فیلسوف نویسنده بشم. خدارو چه دیدی شاید یروزی شد. شایدم یه خورده مسخره بیاد حرف زدن راجع به رویاها گاهی خیلی سخته. نگاه نکن چند وقت عکاسی نکردم. دوست ندارم الکی هرجا میرم دوربین با خودم ببرم خب همه چی یجور دیگه است باید انگار کشیده بشی سمتش. انگار اینجوری مشخص میشه که وقتشه عکس بگیری. نمیدونی که چقدر دلم میخواد اما دلم و دستم سمتش نمیره الان. بیخیال حرف زدنهای اینجوری یه خورده سخته منم خیلی وقت بود اینجوری دردو دل نکرده بودم. شاید هنوز کلی چیز تو دلم هست که دلم میخواد بهت بگم. چقدر حسرت خیلی کارایی رو میخورم که نمیتونم و شرایطشو ندارم تا انجامشون بدم. اما چیکار میشه کرد جز صبر کردن. من استاد صبر کردن شدم تمام زندگیم همینه به جاش به کارایی که میتونم کنم فکر میکنم. به خوندن به دیدن به شنیدن به فکر کردن به راه رفتن دلم میخواد بی هدف جایی راه برمو گم بشم. برم دیگه.
درباره این سایت