کلی نوشتم همش پرید. مثلا یه بار اومدم بعد از مدتها در مورد یه کتاب حرف زدم. دیگه حوصله ندارم دوباره بنویسم راستش :((( کتاب خوبی بود هرچند با یسری حرفاش موافق نبودم انگار حال همه رو هم ژید درک نمیکنه خب طبیعی فقط خودشه و خودش. یه جاهایی شبیه وصیت نامه بود. اما داستانی نبود. یه مخاطب داره به خصوص تو مائده های زمینی انگار داره از تجربیات خودش میگه. توی مائده های تازه بیشتر با خودشه. نمیدونم شاید چرا میگم. مائده های زمینی شاعرانه ترم هست در مقایسه با مائده های تازه. بگذریم راستش اینقدر طول کشید خوندنش یادم نیست چه چیزایی دقیق به ذهنم اومد موقع خوندن شاید اشتباهم باشه یسری حرفام اما ارزش خوندنو واقعا داره خیلی ازش یاد گرفتم. همین. قبلیه مسلما نوشته ی کامل تری بود. فقط مونده خوندن نوشتهٔ مصطفی ملکیان که تمومش میکنم. فرانسویم نخوندم شایذ شب بیدار ببمونم. اگه خوابم نبره شایدم بخوابم فردا صبح خیلی زود بیدار بثشم. اره اینم خوبه.
کتاب مائده های زمینی و مائده های تازه ، آندره ژید ، مهستی بحرینی ، نشر نیلوفر
درباره این سایت