امروزم شروع شد. فکر کنم یربع به پنج اینطورا بیدار شدم. نشستم به کار کردن. الانم یه خورده خوابم گرفته گفتم بیام اینجا شاید خواب از سرم بپره. با تمام جریانات دیروز که کلی فکرمو مشغول کرد دلم میخواد کار کنم فقط میترسم از نشدنش. از رویا موندن هه چیزهایی که بهش فکر میکنم. البته این دلیل نمیشه نه؟ آدم اگه بخواد میتونه. بعضی وقتها میگم چقدر بده که هیچی از آینده نمیدونیم. کاش ما میتونستیم حداقل یه دورنمای کلی داشته باشیم ببینیم راهی که میریم از کجاها میگذره. اصلا میشه ؟نمیشه؟ ولی به هر حال اینجوری نیستو تو فقط میتونی فکر کنی اگه تلاش کنی ثمره اشو میبینی. یسری چیزا آدم آرزوشو داره که شاید خیلی بعیده. خیلی خیلی بعید. باید صبر کرد دید چی پیش میاد. و براش البته تلاش کرد. اما کاش توی ذوق ادم نخوره. هرچند یه چیزایی هست امروز ارزو داری فردا که میرسه اینقدر یهو میبینی خودت و شرایط عوض شدین دیگه آرزوت نیست. گاهی خوبه گاهی بد امیدوارم یروزی فقط در شرایطی از ارزوی امروزم دست بکشم که به یه چیز والاتر برسم نه پست تر. باید یادبگیرم تنها و مستقل زندگی کنم باید از همین الان تمرین کنم. مستقل نه فقط از لحاظ مکانی. از لحاظ های دیگه ایم هست که من باید رو خودم کار کنم. با تمام بعید بودنا و سختیای مسیر امیدوارم از پسش بر بیام کاش ده سال دیگه رضایت داشته باشم از خودم. و البته آرامش. فکر میکنی من ۳۶ سالگی کجام تو چه مقطعی از زندگیمم؟ دلم میخواد بهش فکر کنم اما الان نه شاید شبها قبل از خواب. الان وقت کار کردنه. بهتره دیگه برم هرچند که خواب از سرم نپریده.
درباره این سایت