آدمیزاد اشتباه میکنه. من نباید از خودم توقع صد بودن داشته باشم. نه از خودم و نه از دیگران. ولی اشتباهو ادم یه بار میکه بار دوم اشتباه نیست خریت. بدی قضیه اینجاست نفهمی اشتباه کردی یا کجای کارت غلط بوده. من از این میترسم. اما چیکار میشه کرد. رویاها یه روزه محقق نمیشن. آدم تو مسیره. مسیرم صاف نیست حداقل برای من ممکنه زمینم بخوره. ولی باید بلند شد حتی اگه پات شکسته. میخوام دوباره بلند بشم. وایسمو راه بیفتم دوباره برای رویاهام تلاش کنم. بقیه برای اشتباهاتم مواخذه ام کنن. خودم که میدونم از قصد نبوده از روی آگاهی نبوده. بزار خودم به خودم فرصت بدم. نه فقط یک بار. بعضی وقتها شکست میخوری برای رسیدن به هدفت. هیچ ادمی خودش از قصد اشتباه نمیکنه و شکست نمیخوره. ولی کسی که هدف داره قطعا توی این مسیر شاید زمینم بیفته. میخوام بلند شم و تلاش کنم ادم بهتری بشم و خودمو حتی هر شب داوری کنم و ببینم ایا اشتباه کردم یا نه اگه بوده کجا تا برطرفش کنم. نمیدونم آدمایی که دوسشون دارم اگه بودن چه فکری راجع بهم میکردن. اما فکر میکنم همیشه بهم فرصت دوباره بلند شدن میدادن. شاید خطاهامو بهم میگفتنو میگفتن دست نکش از کارکردنت و مسیرت. فکر میکنم نباید کوتاه اومد. باید پافشاری داشت. فکر میکنم نباید از شکست خوردن بترسم چرا که باعث میشه تو مسیرم سست بشم. من ادمم و اشتباه میکنم. اما نه از روی آگاهی .
درباره این سایت