بزار از نمایشگاه بگم نیم ساعت زود رسیدم طبق معمول کترارو نگاه میکردم فائزه رو شناختم بهشم سلام کردم وقتی رسیدم بهش وای خدا باورت میشه چجوری خودمو معرفی کردم؟ «سلام من مائده ام یکی از شاگردای استاد » :)))) هیچی دیگه دوباره رفتم یه دور زدم برگشتم بهم گفت بشین گفتم نمیتونم بشینم سوختم واقعا نمیتونستم. ولی بعد مهسا اومد تونستم :/ خب واقعا خسته شده بودم رو پام کفشمم که کامل نپوشیدم نمیتونستم بپوشم. خلاصه تا مهسا بیاد من ، فکر کن من وایسادم به حرف زدن ازم بعید بود این کارا نظرمو گفتم یعنی ازم پرسید منم گفتم کاراش خوب بود واقعا و این که عکسایی که از آب گرفته بود یجوری تکراری میشه گفت نبود بعضیاش خیلی عکس خوب داشت توشون و بقیه اشم به نظر لازم بود که کنار بقیه عکسها قرار بگیرن به قول استادم. اما فقط یه عکس بود که به نظرم به اشتباه اونجا بود و خراب میکرد. عکسا واقعا یه آرامش خاصی داشتن اسم خوبی انتخاب کرده بود. سکوت. به قول مهسا مثل شخصیت و حالو هوای خودش بود. اما اون عکس مصنوعی بود انگار تورو از حالو هوات در میاوورد. تقریبا همینهارو گفتم تا جایی که شد. در کل ارزششو داشت که با این وضعیت رفتم و دیدم. امیدوارم همچنان موفق باشه. بعدش تا ساجی بیاد با مهسا رفتیم کافه ساجده هم دیدو اومد پیشمونو با هم چیز خوشمزه خوردیم. بعدشم پیاده روی کردیم یه گالری دیگه دیدیم وای خدا واقعا مسخره بود اصلا معلوم نبود کارای مرده چی بود ملت واقعا اعتماد بنفس دارن :/ وحشتناک بود. بعدش خانه موزه بتهوون رو دیدیم کلی جینگول وینگول داشت و البته گرون بودن بعضیاش. واقعا نمی ارزید. بعدشم من دیگه نمیتونستم راه بیام ساجی برام اسنپ گرفت و این که اومدم خونه. مهسا میگفت یکی از عکسا شبیه کار من بود عجیب خودم اصلا یادم نبود. دیگه همین. خیلی خوش گذشت. کتابمم که تموم کردم کارای دیگمم انجام دادم الانم کلی هپی به خاطر روز پر کاری که گذروندم. کاش روزا همیشه همینقدر خوب بودن. الانم احتمالا مقاله جدید رو شروع کنم اسطوره در زمان حاضر یا اسطوره ی امروز نوشته ی رولان بارت ، ترجمهٔ یوسف اباذری. تو گوگل سرچ کنین میاد باید بخرینش. چقدر حرف زدم یه سره. برم دیگه بارت صدام میکنه.
جای استادم بیش از حد خالیه. این روزا بیشتر از هر وقت دیگه ای به یادشیم هممون.
درباره این سایت