فکر میکنم هیچ آدم عاقلی نیست که از قصد کار اشتباه انجام بده. پس چرا وقتی کسی اشتباه میکنه ما جوری رفتار میکنیم که انگار اون شخص عمدن اون کارو انجام داده یا خودمون خودمونو کلی سرزنش میکنیم؟ واسه خاطر اشتباهاتم خجالت زدم همیشه و خودمو سرزنش میکنم که نباید اینقدر واضح اشتباه میکردی و نمیفهمیدی. چرا من خودمو حتی بیشتر از بقیه سرزنش میکنم به خاطر اشتباهاتم وقتی که نمیدونستم کارم اشتباست؟ خب باید بگم واقعا حس گندیه که همش خودتو سرزنش کنی. فقط وقتی این کارو انجام میدی که اشتباهاتتو نپذیرفته باشی. خب وقتی به خودت اعتماد کنی که دیگه این کارو انجام نمیدی در نتیجه میپذیری کارای اشتباهت رو. هرچند یه ذره عذاب وجدان هم هست که من باید قبل از انجام اون کار میفهمیدم که خطاست. اما در هر صورت بعدش کاری ازت بر نمیاد. برای ارامش خاطرتم که شده باید یادبگیری قبل از انجام هرکاری اول بسنجیش و اگه اشتباه هم کردی بدونی تعمدا نبوده پس نباید خودتو سرزنش کنی. میخوام این عادت همیشه خود سرزنش گر رو ترک کنم. چون خیلی اذیت کننده است و وجودش هیچ ضرورتی نداره. میخوام خودمو به عنوان یک انسان ناکامل قبول کنم. انسانی که ممکن هست خطا کنه. اما قبلش باید از مواخذه کردن خودم دست بردارم. حتی اگه خودمو به خاطر اشتباهاتم نبخشیده باشم :( به خاطر یک اشتباهم واقعا همیشه ناراحت و متاسفم و همیشه تو وجودم آزارم میده. باید سعی کنم بپذیرم که منم انسانم و همیشه قرار نیست صد در صد عالی باشم. و خب فکر میکنم کار سختیه. اما میخوام تلاشمو بکنم چون فکر میکنم اینجوری قویترم. فکر میکنم بعد از پذیرفتن اشتباهم اونوقت میتونم کم کم خودمو ببخشم به خاطر اشتباهاتم. و ارامش بیشتری پیدا کنم. و این که از اشتباهاتم کمتر میشه. ترس از اشتباه کردن از خود اشتباه کردن حتی بدتره. فکر میکنم فکر کردن رو مختل میکنه در نتیجه امکان اشتباه کردنمون بیشتر میشه. بایداز این لعنتی خلاصی یافت و باید پذیرفت که همه اشتباه میکنن.
درباره این سایت