این روزای قرنطینه ای فرصت خوبیه تا بهمون یاد بده که چجوری تنها باشیم و با خودمون دور از هیاهو یا سرگرمی های بیرونی وقت بگذرونیم. شاید کمی به خودمون نزدیک تر بشیم. من که البته همیشه تو خونه ام :دی اما حتی من هم دلم هوس بیرون رفتنو انقلاب گشتنو کتاب خریدن رو کرده ولی خب باید تو خونه بمونیم. به خصوص این که من سرفه میکنم همچنان برم بیرون همه بهم شک میکنن :دی ولی توی خونه سرفه هامو با خوردن آب گرم برطرف میکنم. من قبل از این که کرونا بیاد هم سرفه میکردم. به خصوص وقتی عصبی میشدم یا استرس میگرفتم یا تو شرایط بدی بودم مثل الان با این که بروز نمیدم . میدونم سرو کله زدن با بیماری یا روزای بد چجوریه. این یکی رو خیلی خوب تا دلت بخواد تجربه کردم. این روزای بدی که هممون رو شاید بترسونه. این که یه ویروس کل دنیارو درگیر خودش کرده خب وحشتناک. ولی میگذره. من میدونم که اینم پشت سر میزاریم. شاید بی اهمیت بودن رویداد برداشت بشه از حرفم. اما فقط باید سعی کنیم دووم بیاریم. و امید داشته باشیم. حتی اگه نگرانیم که هریک از اعضای خانوادمون درگیر این موضوع بشن یا هموطنامون که خیلیاشونو از دست دادیم. منم ناراحتم. منم میفهمم هیچ چیز مثل قبل نیست اما خوشحالیم به خاطر اومدن بهار حتی اگه مثل سالهای گذشته نیست به خاطر این که شاید خیلی اتفاقات برام افتاده که من پشت سر گذاشتمشون. و میدونم همیشه این روزای بد رفتنین و بهتر میشن. چه من باشم چه نباشم. شاید مثل قبل نشه هیچ چیز اما میگذره و شاید ما تغییر میکنیم به مرور در مواجه شدن باهاشون. شاید واسه همین به ظاهر در نظر بقیه بیاد که من نسبت به اتفاقات بی توجه ام و بی اهمیت به نظرم میاد. من فقط روزای بدی رو مثل همین روزها قبلا تجربه کردم. شاید خیلی بدتر چون به تنهایی بود بعضیاش. بدون هیچ دلگرمی ای. اما گذشتن و من هنوز زنده ام و روپام وایسادم .
با تمام اینها من امیدوارم که این مشکل عظیم هم حل بشه زودتر و ما به روزای خوب مون برگردیمو از داشتن سلامتیمون هر اندازه که هست خوشحال باشیم.
درباره این سایت